uitscheiden werkw. Uitspraak: [ 'œytsxɛidə(n) ] Afbreekpatroon: uit·schei·den 1) ophouden (met iets) informeel Vervoegingen: schee uit (verl.tijd enkelv.) is uitgescheeën (volt.deelw.) Voorbeelden: 'Kom, we stoppen. We scheiden ermee uit.' , 'Schei nou eens uit met je gejank.' 2) naar buiten laten komen
1) Afhaken 2) Aflaten 3) Afscheiden 4) Afstappen 5) Afvoeren 6) Afzonderen 7) Belemmeren 8) Beletten 9) Bevatten 10) Beëindigen 11) Eindigen 12) Kappen 13) Lozen 14) Nokken 15) Opgeven 16) Ophouden 17) Poepen 18) Staken 19) Stoppen 20) Storen 21) Uitstoten 22) Uitwerpen 1) Afhaken 2) Afnokken 3) Afscheiden 4) Afstappen 5) Afvoeren 6) Afzonderen 7) Beëindigen 8) Derangeren 9) Eindigen 10) Ergens mee ophouden 11) Inhouden 12) Kappen 13) Lozen 14) Nokken 15) Opgeven 16) Ophouden 17) Plassen 18) Poepen 19) Staken 20) Stoppen 21) Storen 22) Uitbuffelen 23) Uitstoten 24) Uitwerpen 
het naar buiten laten komen vb: de wond scheidde vocht uitniet meer doorgaan vb: wil je wel eens uitscheiden met dat geschreeuw! Synoniemen: eindigen ophouden stoppen staken afnokken Tegenstellingen: beginnen aanbreken intreden
•ergens mee ophouden. •een stof het lichaam laten verlaten. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
ermee ophouden