schitteren werkw. Uitspraak: [ ˈsxɪtərə(n) ] Afbreekpatroon: schit·te·ren Vervoegingen: schitterde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geschitterd (volt.deelw.) 1) fel, bewegend licht uitstralen of weerkaatsen Voorbeeld: 'Vanuit het vliegtuig zag je de meertjes schitteren in het zonlicht.' Synoniemen: : fonkelen, twinkele...
1) Lichten 2) Brilleren 3) Bogen 4) Excelleren 5) Uitblinken 6) Vlammen 7) Flonkeren 8) Uitmunten 9) Uitsteken 10) Fonkelen 11) Pareren 12) Spartelen 13) Luchten 14) Stralen 15) Bliksemen 16) Schetteren 17) Schijnen 18) Scintilleren 19) Pronken 20) Prijken 21) Petilleren 22) Luisterrijk stralen 23) Onderscheiden 
felle lichtjes uitstralen die bewegen vb: de diamant schitterde in de zon Synoniemen: flonkeren fonkelen glinsteren sprankelen
•een sterk licht verspreiden. •opvallen. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
glinsteren
glinsteren
blinken, gunstig opvallen (toon de herkomst via de etymologiebank)