ontbreken werkw. Uitspraak: [ ɔndˈbrekə(n) ] Afbreekpatroon: ont·bre·ken Vervoegingen: ontbrak (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft ontbroken (volt.deelw.) er niet bij zijn, terwijl dat wel verwacht wordt Voorbeeld: 'Ik telde ze na en er ontbrak er één.' Het ontbreekt me aan... (ik heb niet voldoende...) Synoniemen: gemis mankeren...
1) Absent 2) Defect 3) Falen 4) Haperen 5) Mangelen 6) Mankeren 7) Missen 8) Schelen 9) Schillen 10) Schorten 11) Verzuimen 1) Afwezig zijn 2) Falen 3) Gebrek 4) Gebreken 5) Gemis 6) Haperen 7) Mangelen 8) Mankeren 9) Missen 10) Niet aanwezig 11) Niet aanwezig zijn 12) Schelen 13) Schorten 14) Vermissen 15) Verzuimen 
mankeren (toon de herkomst via de etymologiebank)
er niet zijn, gemist worden vb: er ontbreken drie leerlingen in de klas
•niet aanwezig zijn terwijl dit wel zou moeten of verwacht wordt.
mankeren
mankeren