ontwrichten werkw. Uitspraak: [ ɔntˈfrɪxtə(n) ] Afbreekpatroon: ont·wrich·ten Vervoegingen: ontwrichtte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft ontwricht (volt.deelw.) (iets dat werkt, georganiseerd is) helemaal verstoren Voorbeeld: 'Door een stroomstoring in Utrecht is het treinverkeer in grote delen van het land ontwricht.' Synoniem...
1) Afzetten 2) Desorganiseren 3) Destabiliseren 4) Disloqueren 5) Luxeren 6) Ondergraven 7) Ontkrachten 8) Ontredderen 9) Ontregelen 10) Ontslaan 11) Verlammen 12) Verrekken 13) Verstuiken 14) Verzwikken 15) Zwikken 1) Afzetten 2) Desorganiseren 3) Luxeren 4) Ontkrachten 5) Ontredderen 6) Ontslaan 7) Ontzetten 8) Uit zijn verband rukken 9) Uit zijn verband trekken 10) Verlammen 11) Verrekken 12) Verstoren 13) Verstuiken 14) Verzwikken 15) Zwikken 
uit zijn verband rukken (toon de herkomst via de etymologiebank)
uit zijn verband rukken