uiteenvallen werkw. Uitspraak: [ œyt'envɑlə(n) ] Afbreekpatroon: uit·een·val·len Vervoegingen: viel uiteen (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is uiteengevallen (volt.deelw.) uit elkaar vallen in onderdelen Voorbeelden: 'een rijk dat uiteengevallen is door burgeroorlogen' , 'uiteenvallen in duizend kleine stukjes' Synoniemen: desintegre...
1) Brokkelen 2) Desintegratie 3) Desintegreren 4) Fragmenteren 5) Oplossen 6) Rafelen 7) Splitsen 8) Splitsing 9) Verbrokkelen 10) Verstrooien 11) Verstrooiing 1) Desintegreren 2) In stukken neer vallen 3) Oplossen 4) Verbrokkelen 5) Verpulveren 6) Versnipperen 
• [erga] het in stukken verdeeld raken van een groter geheel. •tweede betekenisomschrijving. •enz.