struikelen werkw. Uitspraak: [ ˈstrœykələ(n) ] Afbreekpatroon: strui·ke·len Vervoegingen: struikelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is gestruikeld (volt.deelw.) 1) bijna vallen of vallen doordat je voet ergens achter blijft steken Voorbeeld: 'Ik ben gestruikeld over een scheve stoeptegel.' 2) gehinderd worden of...
1) Dalen 2) Misstappen 3) Neervallen 4) Sobbelen 5) Sompen 6) Stronkelen 7) Subbelen 8) Tuimelen 9) Uitglijden 10) Vallen 1) Dreigen te vallen 2) Een misslag begaan 3) Er niet uit kunnen komen 4) Er onder bezwijken 5) Ergens over vallen 6) Neervallen 7) Niet geslaagd 8) Overal zien 9) Sobbelen 10) Spaak lopen 11) Stoten 12) Stronkelen 13) Subbelen 14) Tegen de moeilijkheden niet opkunnen 15) Ten val komen 16) Tjaffelen 
de voet stoten en daardoor dreigen te vallen (toon de herkomst via de etymologiebank)
met je voet haken en (bijna) vallen vb: ik struikelde over jouw schoenen
•het evenwicht verliezen doordat men met de voet verstrikt raakt.
misstappen
misstappen